Klasyczna technika owijania z wykorzystaniem farb dyspersyjnych została pierwotnie opracowana jako alternatywa dla tapety. Dziś sytuacja jest odwrotna: technika owijania to ekskluzywna alternatywa dla okładzin ściennych produkowanych przemysłowo.
W zależności od wykorzystanych tkanin, takich jak juta, len lub materiały syntetyczne powstają indywidualne, ożywione powierzchnie. W tym celu należy zwilżyć kawałek tkaniny, a następnie zwinąć ją w kłębek i przetoczyć po powierzchni. Wykorzystanie materiałów powłokowych o różnych stopniach połysku wywołuje tzw. efekt adamaszkowy.