Liceum ogólnokształcące Rotteck, Freiburg

Zgodnie z przeznaczeniem, funkcjonalnie i ekonomicznie: w latach 70. we Freiburgu powstało między innymi liceum ogólnokształcące Rotteck inspirowane pracami urbanisty Le Corbusiera. Jest to dwupiętrowy budynek z wieloma występami oraz wysoką na całe piętro fugą w postaci okien oświetlających hol. Budynek zwieńcza także dwupiętrowa, kwadratowa wieża z pomieszczeniami lekcyjnymi.

Odcisk szalunków z surowych desek kształtuje oblicze elewacji betonowej. Betonowa aranżacja panuje również wewnątrz budynku. Projekt architektów z biura Architektengruppe 4, którzy wybudowali szkołę był ambitny i przyszłościowy, "ale dla uczniów wystrój był zbyt szary", ubolewa Reinhard Böwer z biura architektonicznego Böwer Eith Murken Architekten we Freiburgu. W ramach organizowanych w dobrej wierze akcji malowania szkoły uczniowie próbowali dodać pomieszczeniom odrobiny koloru.

Mimo to wrażenie, jakie budynek wywarł na Reinhardzie Böwerze podczas pierwszej wizyty w budynku przed jego przebudową, było raczej zdominowane przez ciemne i zniszczone pomieszczenia. Z biegiem czasu w wyniku nieostrożnych uderzeń na narożach i krawędziach powstały ubytki i odpryski. Zadrapania i gwoździe pozostawiły niepożądane ślady na ścianach, niezliczone podeszwy butów odznaczyły się na cokołach ścian czarnymi smugami. Beton zniszczył się, w niektórych miejscach widać było stal zbrojeniową. W budynku było zbyt mało powierzchni odbijających światło, a ściany w zbyt dużym stopniu chłonęły wpadające promienie słoneczne. Ślady starości i zniszczenia jeszcze bardziej pogłębiały przygnębiającą atmosferę pomieszczeń. Optymistyczny zamysł towarzyszący pierwotnej koncepcji aranżacyjnej został przyćmiony przez brutalną rzeczywistość. Dziś szkoła wita swoich podopiecznych świeżą bielą: odremontowany przez architektów budynek otrzymał zewnętrzną powłokę w postaci systemu ociepleń. Otynkowana i pomalowana na złamaną biel elewacja promienieje świeżością i elegancją klasycznej nowoczesności. Kontrasty stanowią ciemne okna z drewna i aluminium. Wewnątrz wszystko pozostało po staremu – ale tylko na pierwszy rzut oka. Pierwotna koncepcja kolorystyczna została zmodernizowana kilkoma niewielkimi zabiegami, aby chłodne, mysioszare wrażenie przeistoczyło się w ciepłą elegancję. Oczyszczony beton licowy został w tym celu uprzednio zagruntowany na biało, a następnie pokryty lazurą w kolorze szarym, aby jasny podkład prześwitywał i promieniście odbijał światło przez niekryjącą warstwę farby, nie zakłócając pierwotnego charakteru betonu licowego. Panele i drzwi z drewna dębowego stanowią ciepłe akcenty na tle surowych i prostych powierzchni, "co powoduje, że wykończenie pomieszczeń sprawia wrażenie szlachetne, a nie tylko proste", wyjaśnia Böwer.

Ciemnoszare elementy metalowe na sufitach zostały zastąpione przez białe panele akustyczne, wygłuszające dźwięki i odbijające wpadające światło. Olejowany parkiet przemysłowy sprawia, że w pomieszczeniach klasowych panuje przytulna atmosfera i dodaje im szlachetności. Szklane ściany łączą zamiast dzielić. W ramach remontu projektanci dostosowali również program pomieszczeń do wymogów nowoczesnej pedagogiki szkolnej. Nowa organizacja jest odczuwalna przede wszystkim w pomieszczeniach do nauki przedmiotów przyrodniczych oraz w strefie administracyjnej. Dodatkowo w budynku powstała nowa stołówka. Dzięki szklanym ścianom wygląda ona na przestronną, a uczniowie uczestniczą w życiu szkolnym również podczas przerwy na obiad. Wysokie gabloty do prezentacji prac uczniów z poszczególnych klas dodatkowo rozluźniają atmosferę. Z nowych stref wypoczynkowych uczniowie mogą korzystać, nawet jeżeli w auli nie odbywa się żadna impreza. Te nowo opracowane rozwiązania krok po kroku przekształciły szary masyw betonowy w nowy budynek, który po zakończeniu przebudowy złożonej z trzech etapów, stał się tym, czym powinna być szkoła: miejscem, w którym edukacja sprawia przyjemność.