Adidas Laces, Herzogenaurach

Firma adidas cieszy się niezwykłą rozpoznawalnością. Produkty drugiego co do wielkości dostawcy artykułów sportowych na świecie są opatrzone trzema paskami. Dzięki przemyślanej koncepcji firmie adidas doskonale udaje się łączyć produkcję masową z oryginalnością. Nad wyglądem i technologią produktów pracuje pokaźny sztab kreatywnych głów, dla których biuro architektoniczne kadawittfeldarchitektur z Akwizgranu stworzyło ostrokątny ośrodek badań i rozwoju.

Jak stworzyć budynek, w którym inżynierowie, lekarze i projektanci nieprzerwanie opracowują innowacje i nowe trendy? W którym pracownicy o średniej wieku poniżej 30 lat będą z powodzeniem opracowywać nowe pomysły i będą mogli skupić się na wykonywanych zadaniach? "Jedyne w swoim rodzaju miejsce identyfikacji", brzmiała odpowiedź architektów – miejsce inspiracji dla pracowników. W ten oto sposób na zielonej łące, obok pojedynczych budynków, wylądował statek kosmiczny "Adidas Laces".

"Laces" w języku angielskim oznacza sznurówki. Nazwa ta nawiązuje do kładek łączących skierowane w różne strony elementy budowli z centralną halą. Dla konstrukcji tego biurowca z dziedzińcem stanowią one prawdziwy ratunek, ponieważ konstrukcja oparta na okręgu byłaby niekorzystna dla komunikacji. Kładki, rozwieszone wzdłuż i wszerz nad zadaszonym, ogrzewanym dziedzińcem wewnętrznym stanowią bezpośrednie połączenie poszczególnych, samodzielnych działów.

Wizja dynamicznego użytkowania i projektowania była podstawą projektu, dzięki któremu zespół kadawittfeldarchitektur wygrał przetarg zorganizowany w 2007 r., pokonując konkurencję w postaci trzydziestu renomowanych biur architektonicznych. Budynek jest po bokach zwężony, co naturalnie ogranicza powierzchnię dziedzińca. W zamian elewacje krótszych odcinków zostały wysunięte na zewnątrz, dzięki czemu dziedziniec otwiera się do góry. Kładki są ułożone zgodnie z kształtem geometrycznym korytarzy, a na każdym poziomie nieco przesunięte. W trójwymiarowym wzorze "Laces" dominuje 14-metrowy dziedziniec i przyciąga uwagę odwiedzających od razu po wejściu przez szerokie, przeszklone drzwi.

Aby nie zakłócić krajobrazu widocznego ze środka budynku, trzypiętrowe skrzydło jest podtrzymywane przez ogromny, zintegrowany w piętra biurowe wspornik stalowy. Jest on z obu stron oparty na dwóch wysuniętych dwupiętrowych skrzydłach budynku, których czoła są obłożone polerowanymi blachami szlachetnymi, w których odbija się otoczenie.

Poza tym budynek w biało-szare pasy jest gładki i sprawia wrażenie nieprzystępnego. Zdecydowana kolorystyka świadomie odcina się od krajobrazu, nie rzucając się przy tym w oczy.

"Sznurówki" przecinają ciemnoszare podłogi i sufity budynku, służąc przy tym jako oznakowanie stref wypoczynkowych stanowiących łącznik między strefami pracy a korytarzami. Zasłony i meble stanowią kolorowe akcenty, które nawiązują do kolorystyki pierścieni olimpijskich: niebieski, zielony, czarny, czerwony i żółty. Również na parterze widoczne jest nawiązanie do Igrzysk w postaci ścian w kolorach medali: złotym, srebrnym i brązowym.

Skojarzenia sportowe można znaleźć również w systemie oznakowań: "Niekolorowa typografia wpisuje się w chłodny świat niedopowiedzeń, bez podporządkowania się", wyjaśnia projektant Andreas Ueble, "odzwierciedla przy tym szeroko pojęty ruch". Zabieg ten sprawia, że aranżacja jest niemalże zbyt dynamiczna, jednakże dzięki dziedzińcowi budynek zyskuje ostoję, która stanowi doskonałą przeciwwagę do ruchu.